บท ปลงสังขาร ( ด้วยอาลัย…หลวงตา ขวัญ วัดสามง่าม ) [Engine by iGetWeb.com]

บท ปลงสังขาร ( ด้วยอาลัย…หลวงตา ขวัญ วัดสามง่าม )

(อ่าน 2426/ ตอบ 7)

กุมารทอง สุดอาลัย 202.91.19.195	หัวข้อ :บท ปลงสังขาร ( ด้วยอาลัย…หลวงตา ขวัญ วัดสามง่าม ) 03/08/2011 , 09:41 Quote สังขารเรานี้เป็นสิ่งสังเวช มันเป็นสาเหตุสังเกตเอาไว้ เดี๋ยวร้อนเดี๋ยวหนาวปวดร้าวอาลัย หิวอิ่มเกินไปก็อยู่ไม่นาน หนาวก็จะตายร้อนไปก็จะแย่ ลำบากแท้ๆ นี่แลสังขาร ต้องกินต้องถ่ายทนไปทุกวัน ดูน่าสงสารคิดกันให้ดี สังขารร่างกายทั่วไปเน่าเหม็น มีของกากเดนมองเห็นทุกที่ ไหลเข้าไหลออกยอกย้อนมากมี ล้วนเป็นสิ่งที่มีอยู่ทั่วกัน อย่ามัวประมาทโอกาสยังมี อย่าหลงโลกีย์จะมีปัญหา โลกนี้แท้จริง เป็นสิ่งมายา เป็นสิ่งลวงตาใช่ว่าจีรัง สังขารร่างกาย อยู่ไม่กี่ปี ก็ตายเป็นผีไม่มีความหวัง เกิดแก่เจ็บตายร่างกายผุพัง เป็นสิ่งสมมติดังพุทธะสอน กระทำให้แจ้ง เจาะแทงตลอด ให้จิตนี้ปลอดหลุดรอดสังขาร หยุดความกระหายมุ่งไปนิพพาน ไม่หลงสังขาร ทั่วกันด้วยเถิด จะได้หยุดเกิดมันไม่ประเสริฐ ตราบใดยังเกิดอยู่ในสงสาร รีบภาวนา เพื่อละอัตตา ข้ามพ้นมายาทั่วหน้ากันเทอญฯ คนประมาท เสียใจ เมื่อใกล้ม้วย เนื่องด้วย ไม่ทันสร้าง ทางสวรรค์ สร้างเมื่อเจ็บ ใกล้ตาย มักไม่ทัน พึงรีบสร้าง ทางไว้พลัน นั่นแหละดี ตนเตือนตน ของตน ให้พ้นผิด ตนเตือนจิต ตนได้ ใครจะเหมือน ตนเตือนตน ไม่ได้ ใครจะเตือน ตนแชเชือน ใครจะเตือน ให้พ้นภัย อย่าดูถูก บุญกรรม ว่าทำน้อย จะไม่ด้อย ตามต้อง สนองผล เหมือนตุ่มน้ำ วางหงาย รับสายชล ย่อมเต็มล้น ด้วยอุทก ที่ตกลง วันเดือนปี ที่ผ่านไป คล้ายความฝัน ชีวิตพลัน หมดไป น่าใจหาย มวลญาติมิตร เงินทอง ของมากมาย ต้องมลาย จากกัน เหมือนฝันเอย บทปลงสังขารอีกตอน สังขารร่างกายต้องตายเป็นผี อยู่ในโลกนี้ไม่มีแก่นสาร ทรัพย์สินเงินทองเป็นของสาธารณ์ ไม่ใช่ของท่านลูกหลานต้องลา อย่ามัวประมาทโอกาสยังมี อย่าหลงโลกีย์จะมีปัญหา โลกนี้แท้จริงเป็นสิ่งมายา เป็นสิ่งลวงตาใช่ว่าจีรัง สังขารร่างกายอยู่ไม่กี่ปี ก็ตายเป็นผีไม่มีความหวัง เกิดแก่เจ็บตายร่างกายผุพัง ทุกวันเดินทางสู่ยังกองฟอน จะห้ามไม่ฟังจะรั้งไม่อยู่ เป็นสิ่งสมมติตามพุทธะสอน อำนาจใดๆอย่าไปวิงวอน ให้ช่วยเราตอนที่วันสิ้นใจ สังขารเรานี้เป็นสิ่งที่สังเวช มันเป็นสาเหตุสังเกตเอาไว้ เดี๋ยวร้อนเดี๋ยวหนาวปวดร้าวอาลัย หิวอิ่มเกินไปก็อยู่ไม่นาน หนาวก็จะตายร้อนไปก็จะแย่ ลำบากแท้ๆนี่แลสังขาร ต้องกินต้องถ่ายทนไปทุกวัน ดูน่าสงสารคิดกันให้ดี สังขารร่างกายทั่วไปเน่าเหม็น มีของกากเดนมองเห็นทุกที ไหลเข้าไหลออกย้อยยอกมากมี ล้วนเป็นสิ่งที่มีอยู่ทั่วกัน น้ำเลือดน้ำหนองล้วนของปฏิกูล ไหลมาเป็นมูลพอกพูนหลายชั้น ข้างนอกเน่าเหม็นมองเห็นทุกวัน อีกข้างในนั้นล้วนขั้นไม่งาม สังขารร่างกายไม่ใช่ตัวตน เกิดมาเป็นคนไม่พ้นโดนห้าม ต้องนอนเปลือยกายให้ไฟลุกลาม เมื่อเจ้าโดนหามสู่เชิงตะกอน ผู้ดีเข็ญใจก็ตายเหมือนกัน อย่าหลงสังขารปลงกันไว้ก่อน ลูกหลานหญิงชายส่งได้แน่นอน ก็แค่กองฟอนแล้วย้อนกลับมา สังขารร่างกายล้วนตายเป็นศพ ถูกแผ่นดินกลบอยู่ในป่าช้า หมู่หนอนชอนไชตามไต่กายา เป็นเหยื่อนกกาหมูหมาในดง กระดูกเกลื่อนกลาดเรี่ยราดทั่วไป เอ็นเล็กเอ็นใหญ่ไร้จุดประสงค์ ต้องถูกทอดทิ้งนอนกลิ้งในดง เป็นป่ารกพงเฝ้าดงกันดาร กระทำให้แจ้งเจาะแทงตลอด ให้จิตนี้ปลอดหลุดลอดสังขาร หยุดความกระหายมุ่งไปนิพพาน ไม่หลงสังขารทั่วกันด้วยเถิด จะได้หยุดเกิดมันไม่ประเสริฐ ตราบใดยังเกิดอยู่ในสงสาร รีบภาวนาเพื่อละอัตตา ข้ามพ้นมายาทั่วหน้ากันเทอญฯ คัดจากหนังสือเผยแผ่ธรรม สังขารเรานี้เป็นสิ่งสังเวช มันเป็นสาเหตุสังเกตเอาไว้ เดี๋ยวร้อนเดี๋ยวหนาวปวดร้าวอาลัย หิวอิ่มเกินไปก็อยู่ไม่นาน หนาวก็จะตายร้อนไปก็จะแย่ ลำบากแท้ๆ นี่แลสังขาร ต้องกินต้องถ่ายทนไปทุกวัน ดูน่าสงสารคิดกันให้ดี สังขารร่างกายทั่วไปเน่าเหม็น มีของกากเดนมองเห็นทุกที่ ไหลเข้าไหลออกยอกย้อนมากมี ล้วนเป็นสิ่งที่มีอยู่ทั่วกัน อย่ามัวประมาทโอกาสยังมี อย่าหลงโลกีย์จะมีปัญหา โลกนี้แท้จริง เป็นสิ่งมายา เป็นสิ่งลวงตาใช่ว่าจีรัง สังขารร่างกาย อยู่ไม่กี่ปี ก็ตายเป็นผีไม่มีความหวัง เกิดแก่เจ็บตายร่างกายผุพัง เป็นสิ่งสมมติดังพุทธะสอน กระทำให้แจ้ง เจาะแทงตลอด ให้จิตนี้ปลอดหลุดรอดสังขาร หยุดความกระหายมุ่งไปนิพพาน ไม่หลงสังขาร ทั่วกันด้วยเถิด จะได้หยุดเกิดมันไม่ประเสริฐ ตราบใดยังเกิดอยู่ในสงสาร รีบภาวนา เพื่อละอัตตา ข้ามพ้นมายาทั่วหน้ากันเทอญฯ คนประมาท เสียใจ เมื่อใกล้ม้วย เนื่องด้วย ไม่ทันสร้าง ทางสวรรค์ สร้างเมื่อเจ็บ ใกล้ตาย มักไม่ทัน พึงรีบสร้าง ทางไว้พลัน นั่นแหละดี ตนเตือนตน ของตน ให้พ้นผิด ตนเตือนจิต ตนได้ ใครจะเหมือน ตนเตือนตน ไม่ได้ ใครจะเตือน ตนแชเชือน ใครจะเตือน ให้พ้นภัย อย่าดูถูก บุญกรรม ว่าทำน้อย จะไม่ด้อย ตามต้อง สนองผล เหมือนตุ่มน้ำ วางหงาย รับสายชล ย่อมเต็มล้น ด้วยอุทก ที่ตกลง วันเดือนปี ที่ผ่านไป คล้ายความฝัน ชีวิตพลัน หมดไป น่าใจหาย มวลญาติมิตร เงินทอง ของมากมาย ต้องมลาย จากกัน เหมือนฝันเอย บทปลงสังขารอีกตอน สังขารร่างกายต้องตายเป็นผี อยู่ในโลกนี้ไม่มีแก่นสาร ทรัพย์สินเงินทองเป็นของสาธารณ์ ไม่ใช่ของท่านลูกหลานต้องลา อย่ามัวประมาทโอกาสยังมี อย่าหลงโลกีย์จะมีปัญหา โลกนี้แท้จริงเป็นสิ่งมายา เป็นสิ่งลวงตาใช่ว่าจีรัง สังขารร่างกายอยู่ไม่กี่ปี ก็ตายเป็นผีไม่มีความหวัง เกิดแก่เจ็บตายร่างกายผุพัง ทุกวันเดินทางสู่ยังกองฟอน จะห้ามไม่ฟังจะรั้งไม่อยู่ เป็นสิ่งสมมติตามพุทธะสอน อำนาจใดๆอย่าไปวิงวอน ให้ช่วยเราตอนที่วันสิ้นใจ สังขารเรานี้เป็นสิ่งที่สังเวช มันเป็นสาเหตุสังเกตเอาไว้ เดี๋ยวร้อนเดี๋ยวหนาวปวดร้าวอาลัย หิวอิ่มเกินไปก็อยู่ไม่นาน หนาวก็จะตายร้อนไปก็จะแย่ ลำบากแท้ๆนี่แลสังขาร ต้องกินต้องถ่ายทนไปทุกวัน ดูน่าสงสารคิดกันให้ดี สังขารร่างกายทั่วไปเน่าเหม็น มีของกากเดนมองเห็นทุกที ไหลเข้าไหลออกย้อยยอกมากมี ล้วนเป็นสิ่งที่มีอยู่ทั่วกัน น้ำเลือดน้ำหนองล้วนของปฏิกูล ไหลมาเป็นมูลพอกพูนหลายชั้น ข้างนอกเน่าเหม็นมองเห็นทุกวัน อีกข้างในนั้นล้วนขั้นไม่งาม สังขารร่างกายไม่ใช่ตัวตน เกิดมาเป็นคนไม่พ้นโดนห้าม ต้องนอนเปลือยกายให้ไฟลุกลาม เมื่อเจ้าโดนหามสู่เชิงตะกอน ผู้ดีเข็ญใจก็ตายเหมือนกัน อย่าหลงสังขารปลงกันไว้ก่อน ลูกหลานหญิงชายส่งได้แน่นอน ก็แค่กองฟอนแล้วย้อนกลับมา สังขารร่างกายล้วนตายเป็นศพ ถูกแผ่นดินกลบอยู่ในป่าช้า หมู่หนอนชอนไชตามไต่กายา เป็นเหยื่อนกกาหมูหมาในดง กระดูกเกลื่อนกลาดเรี่ยราดทั่วไป เอ็นเล็กเอ็นใหญ่ไร้จุดประสงค์ ต้องถูกทอดทิ้งนอนกลิ้งในดง เป็นป่ารกพงเฝ้าดงกันดาร กระทำให้แจ้งเจาะแทงตลอด ให้จิตนี้ปลอดหลุดลอดสังขาร หยุดความกระหายมุ่งไปนิพพาน ไม่หลงสังขารทั่วกันด้วยเถิด จะได้หยุดเกิดมันไม่ประเสริฐ ตราบใดยังเกิดอยู่ในสงสาร รีบภาวนาเพื่อละอัตตา ข้ามพ้นมายาทั่วหน้ากันเทอญฯ คัดจากหนังสือเผยแผ่ธรรม Tweet
กุมารทอง สุดอาลัย 202.91.19.195	ความคิดเห็นที่ 1 03/08/2011 , 09:47 Quote มนุษย์เราเอ๋ย เกิดมาทำไม นิพพานมีสุข อยู่ใยมิไป ตัณหาหน่วงหนัก หน่วงชักหน่วงไว้ ฉันไปมิได้ ตัณหาผูกพัน ห่วงนั้นพันผูก ห่วงลูกห่วงหลาน ห่วงทรัพย์ศฤงคาร จงสละเสียเถิด จะได้ไปนิพพาน ข้ามพ้นสามภพ ยามหนุ่มสาวน้อย หน้าตาแช่มช้อย งามแล้วทุกประการ แก่เฒ่าหนังยาน แต่ล้วนเครื่องเหม็น เอ็นใหญ่เก้าร้อย เอ็นน้อยเก้าพัน มันมาทำเข็ญ ให้ร้อนให้เย็น เมื่อยขบทั้งตัว ขนคิ้วก็ขาว นัยน์ตาก็มัว เส้นผมบนหัว ดำแล้วกลับหงอก หน้าตาเว้าวอก ดูน่าบัดสี จะลุกก็โอย จะนั่งก็โอย เหมือนดอกไม้โรย ไม่มีเกสร จะเข้าที่นอน พึงสอนภาวนา พระอนิจจัง พระอนัตตา เราท่านเกิดมา รังแต่จะตาย ผู้ดีเข็ญใจ ก็ตายเหมือนกัน เงินทองทั้งนั้น มิติดตัวไป ตายไปเป็นผี ลูกเมียผัวรัก เขาชักหน้าหนี เขาเหม็นซากผี เปื่อยเน่าพุพอง หมู่ญาติพี่น้อง เขาหามเอาไป เขาวางลงไว้ เขานั่งร้องไห้ แล้วกลับคืนมา อยู่แต่ผู้เดียว ป่าไม้ชายเขียว เหลียวไม่เห็นใคร เห็นแต่ฝูงแร้ง เห็นแต่ฝูงกา เห็นแต่ฝูงหมา ยื้อแย่งกันกิน ดูน่าสมเพช กระดูกกูเอ๋ย เรี่ยร่ายแผ่นดิน แร้งกาหมากิน เอาเป็นอาหาร เที่ยงคืนสงัด ตื่นขึ้นมินาน ไม่เห็นลูกหลาน พี่น้องเผ่าพันธุ์ เห็นแต่นกเค้า จับเจ่าเรียงกัน เห็นแต่นกแสก ร้องแรกแหกขวัญ เห็นแต่ฝูงผี ร้องไห้หากัน มนุษย์เราเอ๋ย อย่าหลงนักเลย ไม่มีแก่นสาร อุตส่าห์ทำบุญ ค้ำจุนเอาไว้ จะได้ไปสวรรค์ จะได้ทันพระพุทธเจ้าจะได้เข้าพระนิพพาน อะหัง วันทามิ สัพพะโส อะหัง วันทามิ นิพพานะปัจจะโยโหตุ . มนุษย์เราเอ๋ย เกิดมาทำไม นิพพานมีสุข อยู่ใยมิไป ตัณหาหน่วงหนัก หน่วงชักหน่วงไว้ ฉันไปมิได้ ตัณหาผูกพัน ห่วงนั้นพันผูก ห่วงลูกห่วงหลาน ห่วงทรัพย์ศฤงคาร จงสละเสียเถิด จะได้ไปนิพพาน ข้ามพ้นสามภพ ยามหนุ่มสาวน้อย หน้าตาแช่มช้อย งามแล้วทุกประการ แก่เฒ่าหนังยาน แต่ล้วนเครื่องเหม็น เอ็นใหญ่เก้าร้อย เอ็นน้อยเก้าพัน มันมาทำเข็ญ ให้ร้อนให้เย็น เมื่อยขบทั้งตัว ขนคิ้วก็ขาว นัยน์ตาก็มัว เส้นผมบนหัว ดำแล้วกลับหงอก หน้าตาเว้าวอก ดูน่าบัดสี จะลุกก็โอย จะนั่งก็โอย เหมือนดอกไม้โรย ไม่มีเกสร จะเข้าที่นอน พึงสอนภาวนา พระอนิจจัง พระอนัตตา เราท่านเกิดมา รังแต่จะตาย ผู้ดีเข็ญใจ ก็ตายเหมือนกัน เงินทองทั้งนั้น มิติดตัวไป ตายไปเป็นผี ลูกเมียผัวรัก เขาชักหน้าหนี เขาเหม็นซากผี เปื่อยเน่าพุพอง หมู่ญาติพี่น้อง เขาหามเอาไป เขาวางลงไว้ เขานั่งร้องไห้ แล้วกลับคืนมา อยู่แต่ผู้เดียว ป่าไม้ชายเขียว เหลียวไม่เห็นใคร เห็นแต่ฝูงแร้ง เห็นแต่ฝูงกา เห็นแต่ฝูงหมา ยื้อแย่งกันกิน ดูน่าสมเพช กระดูกกูเอ๋ย เรี่ยร่ายแผ่นดิน แร้งกาหมากิน เอาเป็นอาหาร เที่ยงคืนสงัด ตื่นขึ้นมินาน ไม่เห็นลูกหลาน พี่น้องเผ่าพันธุ์ เห็นแต่นกเค้า จับเจ่าเรียงกัน เห็นแต่นกแสก ร้องแรกแหกขวัญ เห็นแต่ฝูงผี ร้องไห้หากัน มนุษย์เราเอ๋ย อย่าหลงนักเลย ไม่มีแก่นสาร อุตส่าห์ทำบุญ ค้ำจุนเอาไว้ จะได้ไปสวรรค์ จะได้ทันพระพุทธเจ้าจะได้เข้าพระนิพพาน อะหัง วันทามิ สัพพะโส อะหัง วันทามิ นิพพานะปัจจะโยโหตุ .
กุมารทอง สุดอาลัย 202.91.19.195	ความคิดเห็นที่ 2 03/08/2011 , 09:58 Quote ผม ขอกราบนมัสการท่าน ผ่านทางกระทู้และเว็ปบอร์ดนี้ หลวงตานั้นพ้นจากทุกข์แล้ว ขอให้หลวงตาจงสู่แดนพระนิพพาน พ้นจากการเวียนว่าย ตายเกิด ในวัฏสงสารแห่งโลกนี้น่ะครับ ผมขอไว้อาลัยหลวงตาผ่านกระทู้นี้ครับ ด้วยบทปลงสังขาร อันชีวิตมนุษย์นั้นไม่เที่ยง จงอย่าประมาทกับความตาย วันนี้มีลมหายใจ แต่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เราจะหมดลมหายใจ ผมไม่สามารถไปกราบสังขารท่าน ที่วัดสามง่ามได้ครับ  ผม ขอกราบนมัสการท่าน ผ่านทางกระทู้และเว็ปบอร์ดนี้ หลวงตานั้นพ้นจากทุกข์แล้ว ขอให้หลวงตาจงสู่แดนพระนิพพาน พ้นจากการเวียนว่าย ตายเกิด ในวัฏสงสารแห่งโลกนี้น่ะครับ ผมขอไว้อาลัยหลวงตาผ่านกระทู้นี้ครับ ด้วยบทปลงสังขาร อันชีวิตมนุษย์นั้นไม่เที่ยง จงอย่าประมาทกับความตาย วันนี้มีลมหายใจ แต่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เราจะหมดลมหายใจ ผมไม่สามารถไปกราบสังขารท่าน ที่วัดสามง่ามได้ครับ 
อาวุโส 49.49.118.185	ความคิดเห็นที่ 3 03/08/2011 , 12:21 Quote ขอกราบถวายอาลัยหลวงปู่ครับ การจะไปถึงพระนิพพานได้ต้องเป็นพระอรหันตขีณาสพ หาใช่การวอนขอไม่ หากยังไม่ถึงนิพพานแล้วไซร้ก็ยังคงเวียนว่ายตายเกิด ประสบโลกธรรมอยู่เป็นนิจ อย่าพยากรณ์ท่านเลย จงศึกษาให้ดีๆ ขอกราบถวายอาลัยหลวงปู่ครับ การจะไปถึงพระนิพพานได้ต้องเป็นพระอรหันตขีณาสพ หาใช่การวอนขอไม่ หากยังไม่ถึงนิพพานแล้วไซร้ก็ยังคงเวียนว่ายตายเกิด ประสบโลกธรรมอยู่เป็นนิจ อย่าพยากรณ์ท่านเลย จงศึกษาให้ดีๆ
เอ๋ กส. 118.175.148.153	ความคิดเห็นที่ 4 03/08/2011 , 13:22 Quote ผมด้วยครับ ผมด้วยครับ
ขวัญ ขอนแก่น 182.53.121.182	ความคิดเห็นที่ 5 03/08/2011 , 14:34 Quote ขอกราบนมัสการ...ต่อ...หลวงตาขวัญ... ขวัญ ขอนแก่น ขอกราบนมัสการ...ต่อ...หลวงตาขวัญ... ขวัญ ขอนแก่น
อ้อม 124.122.23.163	ความคิดเห็นที่ 6 14/08/2011 , 03:57 Quote ด้วยความอาลัยค่ะ สาธุ ด้วยความอาลัยค่ะ สาธุ